A myślała, że straciła go na zawsze.

Po drugiej wojnie o Hogwart pewna brązowowłosa dziewczyna siedziała

skulona w fotelu w Malfoy Manor(w mojej opowieści Malfolowie są po stronie 

Zakonu Feniksa) i płakała. Tą dziewczyną była Hermiona Granger

Posłuchajcie co się stało.

Harry i Ron nie mogli się pogodzić z tym, że ich była najlepsza przyjaciółka 

zakochała się ze wzajemnością w ich odwiecznym wrogu Draco Malfoy'u.

Para była w sobie bardzo zakochana. Nic nie stawało  na przeszkodzie w tym

żeby się pobrali. Zrobili to ale, ponieważ Draco i jego rodzice udawali

razem z profesorem Snape'm sługusów Czarnego Pana nie mogła zmienić

nazwiska, dla bezpieczeństwa przed wszystkimi innymi

dalej odgrywali szopkę  pod tytułem ,,Nienawiść''. Spotykali się po nocach

i żaden nauczyciel nie wstawił im szlabanu ,kiedy ich zobaczył na korytarzach

 późną porą chyba, że chcieli pobyć chwilę sami pod pretekstem

sprzątanie sali. Gdy wybuchła wojna Hermiona była w 4 miesiącu ciąży, 

więc została schowana przez rodziców swojego męża

z dala od wojny, bo nie chcieli aby coś się stało ich wnukowi czy wnuczce.

Hermiona była załamana. Nie dość, że nie mogła uczestniczyć w wojnie,

to została uwięziona bez różdżki, z masą zaklęć ochraniających żeby nie mogła wyjść z domu,

to jeszcze nie miała żadnych wieści.Dwa dni później odwiedziła ją Narcyza

-Hermiono mam smutną wiadomość.

-Mamo, jaka to wiadomość? Coś się stało z Draco?-dziewczyna przestraszyła się 

nie na żarty

-Tak kochanie. po skończeniu wojny razem z Lucjuszem poszliśmy szukać go

lecz nigdzie nie znaleźliśmy ani jego samego ani ciała.

A teraz zarządzam abyś spakowała swoje najpotrzebniejsze rzeczy i

wracamy razem do Malfoy Manor. Nie pozwolę ci samej mieszkać w 

tym domu.-Dziewczyna tylko pokiwała głową i skierowała się w 

stronę schodów, bo nie była w stanie wypowiedzieć żadnego słowa, bo

by się rozpłakała na dobre i nie byłaby w stanie się ruszyć z miejsca dopóki

nie wylałaby wszystkich łez. Po godzinie obie kobiety stały już przed rodzinnym

domem Draco. Weszły do środka, Pani Malfoy zawołała skrzata, który zabrał torbę

torbę brązowookiej do pokoju Dracona.

Hermiona usiadła na fotelu w salonie i zaczęła płakać. Rodzice chłopaka nic nie mówili, bo 

wiedzieli że ona musi się wypłakać. Po pół godziny Hermiona otarła łzy i 

zaczęła zachrypniętym głosem:

-Wiecie może kiedy wznawiają naukę w Hogwarcie?

-Tak Hermiono wiemy. Za tydzień-odpowiedział pan domu.

Dziewczyna pokiwała tylko głową i poszła na piętro do swojego tymczasowego 

lokum.Cały pokój był urządzony w ulubionych barwach chłopaka, czyli

zielono-srebrnym. Poszła się wykąpać do łazienki przyłączonej do pokoju. 

Po godzinnej odprężającej i relaksującej kąpieli weszła do pokoju w samym ręczniku,  

z torby wzieła bieliznę, założyła ją.Nie miała chęci zakładać swoich obszernych koszul nocnych, które wraz z Narcyzą nabyły u  Madame Malkin, więc wyjęła z szafy która była 

w pokoju, zieloną koszulę na długi rękaw i zapinaną poprzez guziki.

Położyła się do łóżka zmęczona.

Tej nocy miała koszmary przez, które krzyczała przez sen.

-Nie Draco nie!!

Do pokoju dziewczyny wbiegła przerażona Narcyza. Usiadła obok i zaczęła

ją uspokajać. Było tak codziennie przez cały tydzień.

Malfoy'owie obawiają się, że taki stres może doprowadzić do poronienia.

Gdy Hermiona już się uspokajała, starsza kobieta wychodziła z pokoju.

Następnego dnia rano po śniadaniu odwieziono Hermionę na stację 

King Cross. Niestety Lucjusz nie mógł jej odprowadzić jej na pociąg gdyż, 

spieszył się do swojej firmy na jakieś bardzo ważne zebranie.

Przyszła mama, przeszła przez ścianę prowadzącą na peron 9 i 3/4

Było tłoczno jak zawsze. Zmniejszyła swoją walizkę żeby nie użerać się

z tą ciężką rzeczą weszła szybko do pociągu i chodziła szukając pustego przedziału.

Znalazła na samym końcu pociągu, usiadła i położyła swoje ręce na zaokrąglonym 

brzuchu. Dalej się smuciła, że ojca dziecka nie ma przy nich. Nawet nie wiedziała co się 

z nim stało. Odgarnęła szybko złe myśli, a po chwili usłyszała:

-Czy możemy się dosiąść do ciebie? Poza tym przedziałem wszystkie są pełne.

Odwróciła się w stronę mówiącego i zobaczyła, że jest to jej najlepsza 

przyjaciółka, której mimo skończonej przyjaźni z Harrym i Ronem, nie straciła

Była to Ginny, która stała w drzwiach wraz ze swym chłopakiem Blaise'm.

-Tak wchodźcie, nie krępujcie się. Udawajcie, że mnie nie ma.-Uśmiechnęła się 

smutno.

-Hermiono nie mów tak. Słyszałam, co się stało z Draco. Przykro mi.- Rudowłosa podeszła i przytuliła się do ciężarnej.

-A teraz Hermiono proszę cię, prześpij się. Widzę, że jesteś zmęczona, a to nie 

dobrze dla tego małego szkraba, który jest u ciebie w brzuszku.

Kiwnęła tylko głową i położyła się dziewczynie na kolana i zamknęła oczy. 

Po pół godzinnej rozmowie Ruda i Diabeł usłyszeli krzyki.

-Draco nie! Nie zostawiaj mnie, proszę nie!

Obudzili dziewczynę i powiedzieli jej co się stało.

-Przepraszam was za to, mam to od dnia, kiedy dowiedziałam się że On albo 

zaginął czy zginął. Miewam takie koszmary, Narcyza mówi, że to normalne i 

przychodzi do mnie. Uspokajam się martwię się tylko o to że będą się 

śmieli z tego że jestem w ciąży.Skończyła z nimi rozmowę a Hermiona

żeby odgnić myśli zagłębiła się w lekturze.

9 miesiąc ciąży

-Granger, przyznaj się kto cię zapłodnił?-śmieli się Ślizgoni, kiedy brązowooka

wchodziła razem z Ginny do wielkiej sali.

Gryfonka nic nie powiedziała tylko skierowała się w stronę swojego stolika 

Ginny została przeniesiona na siódmy rok dlatego iż musiał ktoś pomagać 

Hermonie, bo jest blisko rozwiązania to Państwo Malfoy załatwili Rudej to 

przeniesienie.Gdy po obiedzie skierowały się do sali od transmutacji.

Brązowowłosa zaczęła odczuwać wielkie skurcze chwilę wytrzymała myślała że 

przejdzie jej to jak tylko usiądzie ale nie lekcja chwilę posiedziała niespokojnie

w ławce a wody jej odeszły krzykneła profesor McGonagall kazała Ginny zawiadomić 

odpowiednie osoby a sama Hermionę przeniosła do Skrzydła Szpitalnego. Zaczął

się poród.Pani Pomfrey kazała wszystkim wyjść zostać mogła tylko Narcyza 

ze względu tego żeby pomóc dziewczynie to przetrwać było ciężko ale się udało.

Po czterech godzinach porodu młoda mama trzymała na rękach swojego nowo 

narodzonego synka był taki podobny do Draco, jej Draco. Uroniła łzę

ale teraz wie że nie mogła by porzucić go za bardzo się do niego przywiązała

przez ten krótki czas ale już miała włączony instynkt macierzyński.

Po pięciu minutach przybyły osoby ze Św Munga że by zabrać

ją i małego do szpitala na obserwacje.Od razu za nią przyszli przez

Sieć Fiuu, Malfoy'owie z pewną osobą, na którą młoda czarownica

tak długo czekała.

Po tym jak lekarze wyszli z jej pokoju, wszedł nie kto inny jak

jej ukochany Draco. Gdy dziewczyna go zobaczyła rozpłakała się, a on

podszedł do niej, usiadł na łóżku i przytulił

-Kochanie już wszystko dobrze. Przepraszam, że mnie tak długo nie było,

ale ja sam nie wiem co się ze mną działo. Rodzice odnaleźli mnie dzisiaj 

rano. Od dziś dopiero mam świadomość tego co się stało 

jak matka mi opowiadała co się z tobą działo.-spuścił wzrok

-Przepraszam cię za to i obiecuję już nigdy cię nie zostawię obiecuję ci to.

Zaczęli się całować ale przerwali gdy usłyszeli z rogu pokoju dochodzący płacz.

Draco wstał wyją chłopca  małego z łóżeczka i podał żonie.

Od tej pory nic już ich nigdy nie rozdzieliło. Nawet umarli razem 

przytuleni do siebie.Dorobili się czterech pociech:

Najstarszego chłopca - Scorpiusa

Bliźniaczek-Mary i Sary 

oraz 

Chłopczyka-Lucjusza.

Byli najszczęśliwsi na świecie bo mieli siebie.

  KONIEC